باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
با دردهای تازهای سر در گریبانم
اما پر از عطر امید و بوی بارانم
یکایک سر شکست آن روز اما عهد و پیمان نه
غم دین بود در اندیشۀ مردم، غم نان نه
دوباره پر شده از عطر گیسویت شبستانم
دوباره عطر گیسویت؛ چقدر امشب پریشانم