الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین
می‌خواستم بیای با گلای انار
برات کوچه‌ها رو چراغون کنم
قسم خورده‌ای! اهل ایثار باش
قسم خورده‌ای! پای این کار باش
بیا عاشقی را رعایت کنیم
ز یاران عاشق حکایت کنیم
سلام ای طبیب طبیبان سلام
سلام ای غریب غریبان سلام
هنوز از تو گرم است هنگامه‌ها
بسی آتش افتاده در جامه‌ها
به نام خداوند بالا و پست
كه از هستی‌اَش هست شد، هر چه هست...
الهی به مستان میخانه‌ات
به عقل‌آفرینان دیوانه‌ات
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
بیا تا برآریم دستی ز دل
که نتوان برآورد فردا ز گل
به‌نام خداوند جان‌آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین
دلی داشت تقدیم دنیا نکرد
به دریا زد، این پا و آن پا نکرد
شبم در حضوری لبالب گذشت
کدامین شبم مثل آن شب گذشت
در آغوش آیینه‌ها بوده‌ام
نمی‌دانی ای دل کجا بوده‌ام
با گوشۀ شالت پر پروانه‌ها را جمع کردی
گرد و غبار کاشی صحن و سرا را جمع کردی
خدایا تویی بنده را دست‌گیر
بوَد بنده را از خدا، ناگزیر
خدایا جهان‌پادشایی تو راست
ز ما خدمت آید، خدایی تو راست
پس از قرن‌ها فاصله تا علی
نشسته‌ست در خانه تنها، علی
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
علی بود و همراز او فاطمه
و گل‌های روییده در باغشان
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
شب است و سکوت است و ماه است و من
فغان و غم و اشک و آه است و من
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکنده‌اش
سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم
خدایا، تمام مرا می‌برند
کجا می‌برندم، کجا می‌برند؟
