حضرت عبدالله علیه‌السلام | شعر هیأت

پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را
پیچید در شوق شهادت باورش را

حیدر منصوری

تلاوت لب‌های تشنه

غزل

گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست

جواد محمدزمانی

تکلم پنجم

غزل

روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود

احد ده‌بزرگی

یادواره سیزدهمین شب شعر عاشورا

مثنوی

وقتی عدو به روی تو شمشیر می‌کشد
از درد تو تمام تنم تیر می‌کشد

حامد اهور

مرثیه با شکوه

غزل

این كیست از خورشید، مولا، ماه‌روتر
بی‌تاب‌تر، عاشق‌تر، عبدالله روتر

عبدالحمید رحمانیان

مرثیۀ سرخ گلو

غزل

دُرّ یتیمم و به صدف گوهرم ببین
در بحر عشق، گوهر جان‌پرورم ببین

سیدمهدی حسینی

خون تو پایان نداشت

قصیده

آن لاله که عشق و خون بهارش بودند
گل‌های مدینه داغ‌دارش بودند

سیدرضا مؤید

همواره حسین

رباعی

روح والای عبادت به ظهور آمده بود
یا که عبدالله در جبههٔ نور آمده بود؟

سیدرضا مؤید

این حسین کیست؟ (جلد۳)

قصیده