ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
نمی ز دیده نمیجوشد اگرچه باز دلم تنگ است
گناه دیدۀ مسکین نیست، کُمیت عاطفهها لنگ است
دنیا به دور شهر تو دیوار بسته است
هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
دلم شور میزد مبادا نیایی
مگر شب سحر میشود تا نیایی