ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
در عصر نقاب‌های رنگی
در دورۀ خنده‌های بی‌رنگ
پشت سر مسافر ما گریه می‌کند
شهری که بر رسول خدا گریه می‌کند
ما خوانده‌ایم قصۀ مردان ایل را
نام‌آورانِ شیردلِ بی‌بدیل را
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
