دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
مهر خوبان دل و دین از همه بیپروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد