این خبر سخت بود، سنگین بود
تا شنیدیم، بیقرار شدیم
باز در گوش عالم و آدم
بانگ هل من معین طنین انداخت
گفتی شب تیره ماه را گم نکنیم
در ظلمت، خیمهگاه را گم نکنیم
خیمهها محاصرهست تیغهاست بر گلو
دشنههاست پشتِ سر، نیزههاست پیشِ رو
این عطر دلانگیز که از راه رسیده
بخشیده طراوات به دل و نور به دیده
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
گمان بردی نوای نای و بانگ تار و چنگ است این
تو در خواب و خیال بزمی و... شیپور جنگ است این
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
بالا گرفت شعلۀ طغیان و
آتش گرفت باغچهای، باغی
در عشق، رواست جاننثاری کردن
حق را باید، همیشه یاری کردن
کوه باشی، سیل یا باران چه فرقی میکند
سرو باشی، باد یا توفان چه فرقی میکند
در جام دیده اشک عزا موج میزند
در صحن سینه شور و نوا موج میزند