در عصر نقاب‌های رنگی
در دورۀ خنده‌های بی‌رنگ
پشت سر مسافر ما گریه می‌کند
شهری که بر رسول خدا گریه می‌کند
ما خوانده‌ایم قصۀ مردان ایل را
نام‌آورانِ شیردلِ بی‌بدیل را
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمده‌ست
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
