به دل بغضی هزاران ساله دارم
شبیه نی، هوای ناله دارم
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونینجگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
شب آخر هنوز یادم هست
خیمه زد عطر سیب در سنگر
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
