در قاب عکست میتواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
بهارِ آمدنت میبرد زمستان را
بیا که تازه کنم با تو هر نفس جان را
گاهی دلم به یاد خدا هست و گاه نیست
اقرار میکنم که دلم سر به راه نیست
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
آرامش موّاج دریا چشمهایش
دور از تعلقهای دنیا چشمهایش
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟