گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
برخاستم از خواب اما باورم نیست
همسنگرم! همسنگرم! همسنگرم! نیست
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟