به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
ای چشمه‌های نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم
