سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
گفتند به من که از سفر می‌آیی
من منتظرم، بگو اگر می‌آیی
کوچه‌هامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزه‌ها کنم
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش
