پس از قرنها فاصله تا علی
نشستهست در خانه تنها، علی
کعبه اسم تو، منا اسم تو، زمزم اسم توست
ندبه اسمِ تو، شفا اسم تو، مرهم اسم توست
مهر خوبان دل و دین از همه بیپروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
با پای سر به سِیْر سماوات میرویم
احرام بستهایم و به میقات میرویم
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت