دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همانقدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی