دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همانقدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم