دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم