گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
