ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
آنجا كه حرف توست دگر حرف من كجاست؟
در وصل جای صحبت از خویشتن كجاست؟
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
برگرد ای توسل شب‌زنده‌دارها
پایان بده به گریۀ چشم‌انتظارها
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
