پس سرخ شد عمامۀ آن سیّد جلیل
تیغ آن چنان زدند که لرزید جبرئیل
جمعه برای غربت من روز دیگریست
با من عجیب دغدغۀ گریهآوریست
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
سر زد ز شرق معركه، آن تیغ گرمْسیر
عشق غیور بود و برآمد به نفی غیر
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود