پیامبر رحمت

به‌جز رحمت پیمبر از دری دیگر نمی‌آمد
ولو نجرانیان را تا ابد باور نمی‌آمد

از آن لبخند در لبخند، از، آن لطفِ بی‌پایان
از آن احساسِ ‌بی‌اندازه نفرین برنمی‌آمد

غرض نفرین نبوده مطمئن باشید ای مردم
برای چند نصرانی که پیغمبر نمی‌آمد

برای چند نصرانی اگر مقصود نفرین بود
یقیناً حجتی بالاتر از قنبر نمی‌آمد...

بدون هیچ حرفی می‌روم پشت همان در که
میان شعله‌اش جز دود و خاکستر ‌نمی‌آمد

یقین کردند آن مردم که نفرینی نخواهد بود
و الا غاصبی با شعله پشت در نمی‌آمد

میان خانه ‌زینب چشم بر در، ‌منتظر مانده
ولی از کوچه‌‌های بی‌کسی مادر نمی‌آمد

بدون هیچ حرفی می‌روم در بین گودالی
که سویش جز سنان و نیزه و خنجر نمی‌آمد...

یقین کردند آن مردم که نفرینی نخواهد بود
و الا ساربان دنبال انگشتر نمی‌آمد

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

سیدابوالفضل مبارز

پیامبر اعظم صلوات‌الله‌علیه‌وآله
حضرت فاطمه علیهاالسلام
مباهله

غزل

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

پیامبر رحمت

عصای معجزه

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

امام خامنه‌ای

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

سیدحمیدرضا برقعی

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت!
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

حافظ شیرازی

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

محمدعلی مجاهدی

مدینه، بصره، کوفه، شام، حتی مکه خوابیده‌ست
نشانی نیست از اسلام و هر چه هست پوسیده‌ست

جعفر عباسی

همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم
چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم

رضا خورشیدی‌فرد

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا
از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

صائب تبریزی

پیامبر رحمت

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت! که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

مدینه، بصره، کوفه، شام، حتی مکه خوابیده‌ست نشانی نیست از اسلام و هر چه هست پوسیده‌ست

همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت!
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

مدینه، بصره، کوفه، شام، حتی مکه خوابیده‌ست
نشانی نیست از اسلام و هر چه هست پوسیده‌ست

همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم
چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا
از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا