از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
شدهست آینۀ حیّ لایموت، صفاتش
کسی که خورده لب خضر هم به آب حیاتش
نرگس، روایتیست ز عطر بهار تو
مریم، گلیست حاکی از ایل و تبار تو
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
ای شب قدر! کسی قدر تو را فهمیدهست؟
تا به امروز کسی مرتبهات را دیدهست؟
دوری تو را بهانه کردن خوب است
شکوه ز غم زمانه کردن خوب است
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
حملههای موج دیدم، لشکرت آمد به یادم
کشتی صدپاره دیدم، پیکرت آمد به یادم
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت