شدهست آینۀ حیّ لایموت، صفاتش
کسی که خورده لب خضر هم به آب حیاتش
نرگس، روایتیست ز عطر بهار تو
مریم، گلیست حاکی از ایل و تبار تو
ای شب قدر! کسی قدر تو را فهمیدهست؟
تا به امروز کسی مرتبهات را دیدهست؟
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
دوری تو را بهانه کردن خوب است
شکوه ز غم زمانه کردن خوب است
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی