وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده