امام حسین علیه‌السلام | شعر هیأت

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

ابوالقاسم حسینجانی

جغرافیای رازها

غزل

گذشته چند صباحی ز روز عاشورا
همان حماسه، که جاوید خوانده‌اند او را

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد۳)

مثنوی

سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی می‌دهد این سِیْر عرفانی

حسین علاء‌الدین

عقیق شکسته

غزل

در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را

لیلا رسولی

عطر و ابریشم

غزل

سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لب‌های عطشانت

فاطمه سالاروند

کرامت سرخ

غزل

امشب ز فرط زمزمه غوغاست در تنور
حال و هوای نافله پیداست در تنور

جواد محمدزمانی

دلواپسی‌های اویس

غزل

چون دید فراز نی سرش را خورشید
بر خاک تن مطهرّش را خورشید

محمدعلی مجاهدی

کرامت سرخ

رباعی

قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...

فؤاد کرمانی

شمع جمع

غزل

اگرچه داد به راهِ خدای خود سر را
شکست حنجر او خنجر ستمگر را

جواد محقق

کرامت سرخ

غزل

نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

بهای وصل

غزل

دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت

عباس براتی‌پور

ارغوانی‌ها

رباعی

دقیقه‌های پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود

رضا خورشیدی‌فرد

مرثیه با شکوه

غزل