امام حسین علیه‌السلام | شعر هیأت

نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش

فاضل نظری

آن‌ها

غزل

حمله‌های موج دیدم، لشکرت آمد به یادم
کشتی صدپاره دیدم، پیکرت آمد به یادم

علی کریمان

مرثیه با شکوه

غزل

چون لاله به ساحت چمن می‌سوزم
با یاد تو پاره پاره تن می‌سوزم

جواد محقق

همواره حسین

رباعی

به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد
که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد

علی‌محمد مؤدب

خون تو پایان نداشت

غزل

یکی ز خیل شهیدان گوشهٔ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش

علیرضا قزوه

صبح بنارس

غزل

دنیا شنید آه نیستانی تو را
بر نیزه دید آینه‌گردانی تو را

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو
دل ما، بیتِ الهی ز دل‌آرایی تو

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۲)

غزل

شوریده سری که شرح ایمان می‌کرد
هفتاد و دو فصلِ سرخ عنوان می‌کرد

سیدحسن حسینی

هم‌صدا با حلق اسماعیل

رباعی

کسی که جان عزیزش، عزیز،‌ پیشِ خداست
به جان هرچه عزیز است، سیدالشهداست

محمدجواد محبت

از سنگ ناله خیزد

غزل

حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضت‌آموز است

حبیب چایچیان

خون تو پایان نداشت

غزل

ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت
تا قیامت همّت مردانه خیزد از قیامت

پیروی شیرازی

از سنگ ناله خیزد

غزل

مرد آزاده حسین‌ است که بود این هدفش
که شود کشته ولی زنده بماند شرفش

خوشدل تهرانی

از سنگ ناله خیزد

غزل